Չեխիայի մայրաքաղաք Պրահայում, Հանրային տան Սմետանայի անվան շքեղ դահլիճում բացվել է Ֆեբիոֆեստ միջազգային 25-րդ հոբելյանական կինոփառատոնը, որի գլխավոր հյուրն է դարձել աշխարհահռչակ շանսոնյե, կոմպոզիտոր եւ դերասան Շարլ Ազնավուրը:

Կինոփառատոնի 25 տարիների ընթացքում նա 44-րդ հանրահայտ կինոգործիչն է, որ արժանանում է նման պատվավոր մրցանակի՝ Համաշխարհային կինոյում ունեցած վաստակի համար։ Մրցանակը հանձնելուց առաջ ցուցադրվեց նաեւ նրա խաղացած ֆիլմերից  մի տեսաշար, իսկ «Քրիստիան» արձանիկը հանձնելու պահին ողջ դահլիճը հոտնկայս ողջունեց Շարլ Ազնավուրին։ Մաեստրոն շնորհակալական խոսքը սկսեց ուղղելով խոսափողը, եւ կատակելով, որ ամենուր ստիպված է այն հարմարացնել իր հասակին։ 

Նա խոստացավ կրկին վերադառնալ Պրահա, քանի որ դեռ շատ լավ չի կարողացել ծանոթանալ Չեխիային։ Նա շնորհակալություն հայտնեց ընդունելության եւ ջերմ ծափահարությունների համար։ 

Ըստ 1998 թվականին CNN   ամերիկյան հեռուստակայանի, Ազնավուրը համարվել է հարյուրամյակի լավագույն արվեստագետ, ինչպես Էլվիս Պրեսլին եւ Ֆրանկ Սինատրան։ Ազնավուրն առաջին անգամ ֆիլմում նկարհանվել է 1936 թվականին՝ «Տղաների կռիվը» ֆիլմում, իսկ վերջինը՝ 2006-ին «Իմ գնդապետը» ֆիլմում

Ամերիկյան Starz վճարովի հեռուստաալիքը ապրիլի 23-ին ցուցադրելու է Հայոց ցեղասպանության մասին պատմող «Ոչնչացնելու մտադրություն» վավերագրական ֆիլմը, որի ռեժիսորը ամերիկացի Ջո Բերլինգերն է:

«Ոչնչացնելու մտադրություն» ֆիլմը իր առջեւ խնդիր է դնում լույս սփռել Հայոց ցեղասպանության վրա, որի ականատեսներն ու սերունդները նախկինի պես պայքարում են, որպեսզի միջազգային հանրությունը պաշտոնապես ճանաչի այն։

Starz-ի գնումների բաժնի ղեկավար Բրետ Մարոտոլիի խոսքով՝ ընկերությունը փաստավավերագրական ֆիլմեր է ձեռքբերել, որոնք ոչ միայն համապատասխանում են իրենց ընկերության ռազմավարությանը, այլեւ հետաքրքիր թեմաներ, սադրիչ հակամարտություններ եւ իրական պատմություններ են ներկայացնում:

Հիշեցնենք, որ «Ոչնչացնելու մտադրություն» ֆիլմում ներկայացված են պատմաբանների եւ գիտնականների հետ նրա հարցազրույցները Հայոց ցեղասպանության եւ Թուրքիայի կողմից ժխտողական քաղաքականության մասին: Ֆիլմում նկարահանվել են Ատոմ Էգոյանը, Քրիստիան Բեյլը, Մայք Մեդավոյը, Էրիկ Պողոսյանը, Սերժ Թանկյանը, Անժելա Սառաֆյանը, Շորե Աղդաշլուն և ՀՀ-ում ԱՄՆ նախկին դեսպան Ջոն Էվանսը:

 

Գրիգոր Շլդյանը ծնվել է 1900 թվականին Նոր Նախիջևանում (այժմ՝ Դոնի Ռոստով), հաջողակ հայ իրավաբանի ընտանիքում։ 15 տարեկանից աչքի է ընկել գեղանկարչական գործերով: 1919 թ-ին մեկնել է Կոստանդնուպոլիս, ապա՝ Վիեննա. հաճախել է տեղի գեղարվեստի ակադեմիան: 1923–27 թթ-ին բնակվել է Իտալիայում, 1927–32 թթ-ին՝ Փարիզում. եղել է «Անի» խմբակցության և «Հայ ազատ արվեստագետների միության» անդամ, մասնակցել ցուցահանդեսների: 1933 թ-ին վերադարձել է Իտալիա: Նկարիչը, հավատարիմ մնալով դասական արվեստի (հատկապես՝ իտալացի նկարիչ Կառավաջոյի) սկզբունքներին, դրանք ինքնատիպ վարպետությամբ է կիրառել ժամանակի գեղարվեստական խնդիրների լուծման համար:

 Շլդյանն ստեղծել է ժամանակակից և դիցաբանական թեմաներով կոմպոզիցիոն հորինվածքներ, դիմանկարներ ու նատյուրմորտներ: Նշանավոր են «Բաքոսը պանդոկում» (1936 թ.), «Թափառաշրջիկներ» (1942 թ.), «Պատմության մի էջ» (1942 թ.), «Ֆիլատելիստը» (1947 թ.),  «Գողերի դպրոցը» (1954–55 թթ.), «Երկու տարիք» (1957 թ.), «Գրքասերը» (1957 թ.), «Մոդեռնիստների դպրոցը» (1958 թ.) և այլ գործեր: Նրա արվեստին բնորոշ են ձևերի պարզությունը, լուսաստվերի մեղմ բաշխումը մարմինների և առարկաների վրա, հոգեվիճակների նուրբ մեկնաբանումը: 

Շլդյանը հայտնի է նաև որպես բեմանկարիչ. ձևավորել է Իգոր Ստրավինսկու «Մավր», Սերգեյ Պրոկոֆևի «Պատերազմ և խաղաղություն» («Լա Սկալա», Միլան), Կարլ Վեբերի «Աբու-Հասան», Գաետանո Դոնիցետտի «Զանգակ», Ֆրանց Շուբերտի «Դավադիրները կամ Ընտանեկան պատերազմ» («Պիկկոլա Սկալա», Միլան), Անրի դե Մոնտերլանայի «Իսպանական կարդինալ» (Կոնվենյո, Միլան) օպերաների բեմադրությունները, նկարազարդել Լև Տոլստոյի «Աննա Կարենինա» վեպը (120 պատկերազարդ թերթեր, ջրաներկ) և այլ գրքեր: Շլդյանի գործերում բովանդակությունն ու ձևը ներդաշնակ են ողջ հորինվածքին, որտեղ կարևորագույն գործոնը գույնն է: 

1958 թ-ին նկարիչն առաջին անգամ այցելել է Հայաստան. Էջմիածնի Մայր տաճարի համար ստեղծել է «Հայկական Աստվածամայրը» նկարը: Շլդյանը գրել է բազմաթիվ տեսական աշխատություններ, որոնցից առավել արժեքավոր է 1976 թ-ին Հռոմում իտալերեն հրատարակված «Գեղանկարչության տրակտատը»: 

Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի ժամանակ Գրիգոր Շլդյանը կնոջ հետ բնակություն է հաստատում Գարդա լճի մերձակայքում և վերադառնում է Միլան միայն 1947 թվականին։ Շլդյանը մահացել է 1985 թվականին Հռոմում։

 Շլդյանն անհատական ցուցահանդեսներ է ունեցել Հռոմում, Փարիզում, Մոսկվայում, գործերից ցուցադրվել են Բրյուսելում, Լոնդոնում, Նյու Յորքում և այլ քաղաքներում: Նրա աշխատանքները պահվում են Հռոմի, Վատիկանի, Վենետիկի, Միլանի, Ֆլորենցիայի, Փարիզի, Բրյուսելի թանգարաններում և Հայաստանի ազգային պատկերասրահում